نیاز اساسی فصل بعد استقلال و پرسپولیس چیست؟
فصل گذشته پرسپولیس در خط دفاع عالی بود. این تیم در 30 بازی 15 گل خورد، یعنی هر بازی نیم گل. در نوک خط حمله و بالها بازیکنان خوبی داشت، مثل پیام صادقیان و محمدرضا خلعتبری.
محسن مسلمان هم بود ولی این نشان میداد تیم در جایی اشکال داشت. در کجا؟ در میانه میدان؛ جایی که باید تکلیف توپ مشخص میشد و به حمله جهت میداد. البته محمد نوری پرتلاش بود و محسن مسلمان هم تلاش میکرد که بزرگی کند اما مشکل اینجا بود که اینها پلیمیکر تخصصی نبودند، بلکه سعی میکردند این نقش را خوب بازی کنند.
استقلال هم مجتبی جباری را که از دست داد، تبدیل شد به یک تیم ساده و پیش پا افتاده. فرهاد مجیدی که رفت این سادگی و پیش پا افتادگی بیشتر شد. از دست دادن جام قهرمانی در پیکارهای حذفی و همچنین لیگ قهرمانان آسیا طبیعی بود و پنجمی در لیگ هم چندان غیرمنطقی نبود. استقلال برخلاف پرسپولیس فقط از نبود پلیمیکر رنج نمیبرد، تیمی بود پیر و ساکن با یکی، دو بازیکن خلاق مثل خسرو حیدری تا جایی که هاشم بیکزاده شد سوپراستار تیم، همان بازیکن ساده و پرتلاشی که در ماههای ابتدایی حضور در ترکیب استقلال مورد شماتت هواداران و برخی رسانهها قرار میگرفت.
گذشتهها گذشت. علی دایی و امیر قلعهنویی در حال ساخت تیم جدید هستند اما به نظر میرسد یک چیز را از یاد بردهاند؛ جذب پلیمیکر، رهبر در میانه میدان، بازیکنی که جهت میدهد به حملات و گره کور بازی را باز میکند، مثل مجتبی جباری و مانند علی کریمی در روزهای اوج.
قطعاً به خدمت گرفتن سوشا مکانی تدبیر خوبی است. تیمی که درگیر سه جام است باید از دو دروازهبان باتجربه در ترکیبش سود ببرد چون هر لحظه امکان مصدومیت یکی از آنها وجود دارد و از همه مهمتر نیلسون فصل گذشته هیچگاه سایه یک رقیب جدی را بالای سر خود احساس نکرد و این سبب شده بود در برخی از بازیها گلهای زشتی بخورد.
امیر قلعهنویی هم در شروع تیم بستن، تصمیمات خوبی گرفته، مثل جذب امید ابراهیمی؛ بازیکنی که در قیاس با جواد نکونام دوندهتر است و بیشتر به فوتبال روز میخورد.
هم جذب سوشا مکانی و… خوب بوده توسط علی دایی و هم جوانسازی استقلال توسط امیر قلعهنویی اما اینها نباید منجر به این شود که علی دایی و امیر قلعهنویی پلیمیکر را فراموش کنند.
همه تیمهای بزرگ در میانه میدان باید یک رهبر داشته باشند، حتی اگر دیگر بازیکنانی که در ترکیب قرار میگیرند در حمله خلاق و در دفاع محکم باشند. حال اگر پلیمیکری که جذب میشود گلزن باشد تیم یک گام جلوتر است مثل مجتبی جباری…
شاید که نشود یکی مثل مجتبی جباری را پیدا کرد و یا دنبال بدل علی کریمی بود اما جذب بازیکنی با خصوصیت پلیمیکر، حتی اگر کیفیت بازیاش از دو بازیکن یادشده کمتر باشد باز خللی در اجرای تاکتیک ایجاد نمیکند و تنها سطح آن را پایین میآورد. بنابراین داشتن یک پلیمیکر خوب یا متوسط بهتر از نداشتن آن است.